روشن زاده بیان کردند: معاویه با آنکه می دانست امام حسین(علیه السلام) اگر فرصتی بیابد، علیه او قیام می کند و با اینکه او حتی گاهی امام(علیه السلام) را تهدید نیز می کرد، ولی از اقدام عملی بر ضد آن حضرت پرهیز داشت. پس از مرگ معاویه شرایط تغییر کرد؛ زیرا از سویی یزید به فسق و فجور و بی دینی شهرت یافته بود و از انجام هیچ گناهی حتی به صورت علنی پروا نمی کرد. او جوانی خام و بی تجربه بود و هیچ سابقه ای در اسلام نداشت. به همین دلیل، میان صحابه و فرزندان آنان نیز دارای امتیاز و مقبولیتی نبود.

از سوی دیگر گروه زیادی از مردم کوفه برای همراهی امام حسین(علیه السلام) اعلام آمادگی کرده بودند. امام(علیه السلام) زمینه را برای افشای چهره واقعی بنی امیه و یاری دین خدا، فراهم دید و با هدف احیای دین خدا قیام و حرکت خویش را آغاز کرد. آن حضرت در مرحله نخست در صورت امکان در پی تشکیل حکومت اسلامی بود و در غیر این صورت، با شهادت خود و یارانش به تکلیف خود عمل می کرد. او در کلمات گوهر بارش، انگیزه های قیام خود را بیان فرموده است که آنها را ذکر می کنیم:

1. افشای چهره واقعی بنی امیه.

2. احیای سنت پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)

3. مبارزه با بدعت ها

4. مبارزه با فساد آشکار

5. احیای حدود الهی

6. مبارزه با اتلاف کنندگان اموال فقیران

7. عمل به حق و مبارزه با باطل

8. احیای حق

9. اصلاح امت پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)

10. بر پایی امر به معروف و نهی از منکر

11. مبارزه با کسانی که حرام خدا را حلال شمرده اند

12. مبارزه با پیمان شکنان

13. مبارزه با ظلم و ستم

14. مبارزه با مخالفان سنت پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)

15. آشکارکردن نشانه های دین خد

16. مورد عمل قرار گرفتن احکام الهی

17. تشکیل حکومت اسلامی